Forum dla fanów i antyfanów Sagi o Ludziach Lodu

angelina · Wysłany: Wto 23:27, 07 Mar 2006 Temat postu: Jakie jesteśmy z charakteru?

Chciałabym, żebyście napisały tu troszkę o swoich charakterach. Nie znamy się, i niegdy się nie poznamy, więc nie zaszkodzi o sobie trochę napisac, prawda? Wink

Mogę zacząc pierwsza Very Happy

Heh, właściwie to ja mam okropny charakter Wink

A przynajmniej tak twierdzi parę osób. Mnie to szczerze mówiąc nie przeszkadza, bo bardzo lubię swój charakter i nic bym w nim nie zmieniła.
Żebyście miały ogólny zarys: uwielbiam robic dużo hałasu (głośna muzyka, lubię też krzyczec Very Happy

), jestem okropnym leniem (np. jak coś piszę i się pomylę, nie chce mi się nawet wstac po korektor), nałogowo słucham muzyki, co doprowadza niekiedy moją mamę do białej gorączki - jak puszczę ją w wierzy, jest źle, bo za głośno, jak mam MP3 w uszach to też źle, bo nic nie słyszę Wink

Ale że moja mama jest bardzo tolerancyjna, to jakoś to znosi.
Uwielbiam robic wredne uwagi, w zasadzie to ja i moja przyjaciółka Patrycja Wink

Kolejna moja mania to czytanie - potrafię czytac cały dzień, z przerwą na jedzenie Wink

Wyjątkowy brak powagi, ponieważ mam wadę wzroku i to już dosyc sporą, więc jak tak dalej pójdzie, to będę miała okulary jak Stępień z "13-go posterunku", a wierzcie mi, taka możliwośc wcale mi się nie uśmiecha...
Mam wbite głęboko w głowę swoje zasady, których nie można się pozbyc, i to za nic. Uwielbiam się nie czesac - nawyk, którego nienawidzi moja babcia Very Happy

Z brutalną szczerością moja przyjaciółka stwierdziła raz, że wyglądam (i czasem zachowuję się) jakbym uciekła z dżungli. Absolutnie się z tym zgadzam i czuję się z tym świenie Very Happy

Interesuję się też seryjnymi mordercami, co bardzo zszokowało moją babcię Wink

W zasadzie sporo wiem na ten temat, i na tym całe zainteresowanie się kończy, bo sama jak na razie nie planuję nikogo zabic.
Z tych lepszych cech, to jestem bardzo, bardzo tolerancyjna, pomocna, nie wywyższam nikogo (ani odwrotnie), można mi zaufac, bo nie jestem typem pleciugi. Czasem jestem też nieśmiała, ale to naprawdę CZASEM. Najlepiej czuję się wśród "swoich", z dwoma moimi najlepszymi przyjaciółkami (Agnieszka&Patrycja) i grupką kolegów Very Happy

Jeszcze parę rzeczy możnaby było powymieniac, ale nie chcę wyjśc na potwora Wink

Christ, ale się rozpisałam... Wasza kolej Wink

SagaSimon · Wysłany: Śro 18:29, 08 Mar 2006 Temat postu: Re: Jakie jesteśmy z charakteru?

angelina · Wysłany: Śro 21:41, 08 Mar 2006 Temat postu: Re: Jakie jesteśmy z charakteru?

Liv Hanna · Wysłany: Czw 21:29, 09 Mar 2006 Temat postu:

Hmm... ja duzo mówic nie będe bo nie lubie tego. I tu się muszę zgodzic z wami bo także kocham spać i jestem strasznym leniem, na wszystko co moi rodzice każa mi zrobic jest "zaraz". Interesuje sie magią (czemu na tej wsi nie ma ksiażek o runach?!) i rysunkiem technicznym (o tak to jest cos! świsiu rządzi Razz

) lubie też wydawać pieniadze, ale oczywiscie nie moje Razz

jak dostaje jakąs kase to ja chomikuje i nie wydam jak nie musze. Nałogowo siedze w internecie i czytam ksiązki przez co jak angelina niedługo bede miala nie okulary a denka od sloików.

angelina · Wysłany: Czw 22:28, 09 Mar 2006 Temat postu:

Zmora z Czarnych Sal · Wysłany: Czw 22:49, 09 Mar 2006 Temat postu:

Joanna H. była typową przedstawicielką rasy ludzkiej, jednej z zamieszkujących Padół-Łez-World. Miała rodziców, siostrę, brata i psa, który cechował się niesamowitą głupotą, ale kochała go. O rodzeństwie nie mogła tego powiedzieć. W chwili, gdy ją poznaliśmy uczęszczała do trzeciej klasy jednego z konińskich gimnazjów razem ze swoimi przyjaciółmi, z których najważniejsi to Karolina i Jarosław, chociaż ten drugi ciągle jej dogadywał za dekolty i inne dziwne zachowania. Poza tym Justyna, Ryba, Olku, Ola, Kowalscy company i Asiex, ale to już inna szkoła i mniejszy kontakt. Poza tym miała tam też chłopaka Marcina.
Owi przyjaciele zwracali się do niej przeważnie Asia lub Zmorcia. Rodzina mówiła jej Tosia z powodu szerzej nieznanego, aczkolwiek lubiła to zdrobnienie.
Wygląd wyglądem i chociaż przejmowała się nim nie był dla niej najważniejszy. Ba, nawet nie zaliczał się do rzeczy ważny. Raczej do tych mało pilnych, mimo że czasem doprowadzał ją do rozpaczy. Żeby się nie rozpisać wspomnę, że była niską, z pozoru spokojną dziewczyną (cicha woda brzegi rwie – dop. Zmora cytując Karolinę) o włosach w barwie „orientalna czekolada” (tak się nazywa farba, która przypomina bardzo mój naturalny kolor – dop. Zmora). Oczy miała szaroniebieskie i bardzo lubiła na nie patrzeć, bowiem twierdziła, że są to zwierciadła duszy i wszystkim w ogóle, choć raz wpatrywała się w gałki oczne (takie zboczenie – dop. Zmora).
O jej charakterze można by napisać zarówno jedno zdanie jak i bardzo nudną pracę magisterską. Bywała uparta i dumna, myślała czasem, że honor jest najważniejszy, ale to tak tylko from time to time. Zwykle próbowała być uczynna, ale nie wychodziło jej chyba za bardzo. Miała w sobie trochę egoizmu, ale starała się myśleć o innych. Ceniła niezależność i swobodę. Swojemu chłopakowi już nie raz powtarzała, a raczej krzyczała „Chłopa chcę, nie niańki!”. Ostatnimi czasy lubiła udzielać się w Samorządzie Uczniowskim, za co raz już dostała „zjebkę”. Sama uważała się za osobę, która uwielbia rozmawiać, ale tylko na ciekawe tematy. Gdy nie miała nic do powiedzenie to siedziała cicho, albo rzucała głupie komentarze.
Wszędzie widziała pozytywy, nawet w najgorszych sytuacjach. Starała się pocieszać ludzi, jeśli już zwrócili się do niej z jakimś problemem, ale chyba nie za bardzo to sobie cenili uważając, że ona się z nich śmieje (przynajmniej takie odnoszę wrażenie – dop. Zmora). Uchodziła chyba za osobą niepoważną. Tylko z pozoru porządna, bowiem ci, którzy mieli okazję napić się z nią, czy choćby pobyć, gdy jest w dobrym humorze, zmieniali zdanie. Pasowało do niej powiedzenie „cicha woda brzegi rwie”, ale to już było. Potrafiła kaprysić niesamowicie, ale gdy trzeba było, brała się w garść, zaciskała zęby i robiła, co trzeba, albo przynajmniej próbowała.
Zdarzało się bardzo często, prawie codziennie, że kłamała. Szczególnie swoją rodzicielkę, co na pochwałę nie zasługuje. Pięknie udawała, że wcale nie jest uzależniona od komputera. Podkradała reszty. Bywała męcząca i nudna. Marudziła. Była leniwa. Czasem wykorzystywała innych. Wkurzała ludzi np. opisami (no nie Charii? – dop. Zmora). Miała wiele wad, aczkolwiek nie przejmowała się nimi za bardzo będąc typowym lekkoduchem. Nie tyle leciała z prądem, co nie martwiła się na zapas. Można by o niej napisać „wieczna optymistka”, ale ona była po prostu niedoświadczonym jeszcze dzieckiem, którego dużo w życiu nie spotkało złego.
Była sobą, rysowała, nie umiała śpiewać, słoń nadepnął jej na ucho. Pisała opowiadanie pt. „Noc jak każda inna” z Karoliną, chociaż z reguły nie lubiła romansideł. Kochała czytać książki, co było poza spacerami with friends największą jej pasją. Szczególnie lubowała się w twórczości A. Sapkowskiego. Nie nadawała się do gier zespołowych wymagających ruszania się, ale chętnie wysilała mózgownicę przy grach logicznych. Ale oficjalnie takiego narządu jak mózg nie miała.
Ocenę pozostawiam Wam, drodzy czytelnicy, ja bowiem nie chcę się Zmorze narażać.

Charlotta Lind z Ludzi Lo · Wysłany: Czw 22:59, 09 Mar 2006 Temat postu:

Asiu misq dobrze napisałąś....
Potrafiłaś bez problemu wymienic swoje wady i to mię się podoba :*

Ja sie o sobie jakos dziwnie boje napisac.... Niech Zmora zrobi to za mnie bo zna mnie tak samo dobrze jak i ja znam sama siebie Razz

angelina · Wysłany: Czw 23:02, 09 Mar 2006 Temat postu:

Tak na początku skrobnę, że charakterystyka genialnie napisana Very Happy

Zmora z Czarnych Sal · Wysłany: Czw 23:05, 09 Mar 2006 Temat postu:

Karolina, to ja juz wolę tą lukę w opowiadaniu zrobić, bo jak już się zacznie pisać o tobie to skoczyć trudno, taka jesteś wyjątkowa chociaz normalna. Smile

Więc nie wysługuj się mną i skrobnij pare zdać.

Przepraszam, że moja charakterystyka wygląda prawie jak nekrolog, ale gdy pisze się jako osoba postronna opisująca postać z książki dużo łatwiej to przychodzi. Lepiej podejść do siebie tak z dystansu. (to była wskazówka dla ciebie Karola, jesli masz problem z początkiem to tak jak w szkolnych charakterystykach)

No i zapomniałam dodać, zę jestem chwalipięta i pochwalić się, że opanowałam sztukę niemyślenia o rzeczach przykrych prawie do perfekcji Smile

Dlatego przeważnie się uśmiacham. Smile

Zmora z Czarnych Sal · Wysłany: Pon 0:54, 13 Mar 2006 Temat postu:

Dzięki, Angelina! :*

Znajdźcie mi człeka rozsądnego bo nie uwierzę, że taki jest! XD

angelina · Wysłany: Sob 17:22, 18 Mar 2006 Temat postu:

Bo i prawdopodobnie nie ma! Very Happy

Każdy ma w sobie chociaż odrobinę szaleństwa. I to jest w człowieku piękne Very Happy

Zmora z Czarnych Sal · Wysłany: Sob 18:01, 18 Mar 2006 Temat postu:

W szaleństwie tkwi ziarno prawdy i geniuszu stwórcy xD

***
Właśnie stwierdziłam że priorytetem w moim życiu jest prawda, jakkowlwiek boląca, nigdy do końca nie zostanie odkryta i własnie dlatego do niej zamierzam dążyć. A z prawdą przychodzi wiedza - a z wiedzą mądrość (jestem głupia Razz

) - i pogodzenie się z samym sobą i zmianę tego co trzeba zmienić.
Skracając - najważniejsze dla mnie jest bycie sobą.

Charlotta Lind z Ludzi Lo · Wysłany: Śro 15:24, 22 Mar 2006 Temat postu:

Dla mnie na nieszczecie najwazniejsza jest milość....
Bosz ja nie bede moich zasad wpajała dzieciom, bo to nie wyjdzie im na zdrowe....
Jestem zbyt skomplikowana w swojej prostocie :/

angelina · Wysłany: Śro 16:54, 22 Mar 2006 Temat postu:

Zmorcia!! Najważniejsze jest bycie sobą - absolutnie też tak myślę Very Happy

Nie dostosowuję się "osobowościowo" do innych, raczej uparcie staram się zachowywac naturalnie, co dziwnym trafem w większości przypadków mi się udaje Very Happy

Silje

14 grudnia 2005 roku to w moim życiu przełomowy moment. A mianowicie wtedy wyjechał z kraju mój przyjaciel... moze dla niektórych do głupie przejmować się tak jakimś głupim czternastolatkiem, ale to co ze mną stało się po jego wyjeździe jest po prostu niewytłumaczalne... Nie byłam tą samą osobą...cały czas płakałam, byłam strasznie przybita, oddaliłam sie od innych przyjaciół. W głowie mialam tylko jedno...Alan... wspólnie spedzone chwile, kiedy razem śmialismy sie i płakalismy... minęło już poł roku. Nadal o nim myślę, lecz nie rozpaczam już tak bardzo. Pozbierałam się dzięki przyjaciółkom(tak dziewczynki to o was Smile

) I choc wiele razy jeszcze płaczę w nocy to wiem, że może kiedyś go jeszcze zobaczę, że jest jakaś nadzieja, choć nikła. Wszyscy mi zawsze powtarzają, że najważniejsze to mieć nadzieję, tylko nie wiem czy ona mi wystarczy... Póki co, jakoś sobie radzę, lecz nie wiem co bedzie dalej...

A co do charakteru: leniuch śmierdzący!!! Nigdy mi się nic nie chce, więc żyje w wiecznym bałaganie Very Happy

Moja mamusia czasem to już siły na mnie nie ma, bo ja nigdy nic znaleźć nie mogę Very Happy

Podobnie jak WY wszyscy uwielbiam czytać książki i słuchać muzyki, trochę też interesuje się M&A... wydaje mi się, że jestem koleżeńska i w miarę bezkonfliktowa...Jednak najbardziej wkurza mnie to, że nigdy nie umiem dokonać w życiu trafnej decyzji!!!